Als arbeidsdeskundige begeleid ik mensen in een 2e spoortraject. Een collega-arbeidsdeskundige heeft dan al vastgesteld dat de medewerker vanwege arbeidsongeschiktheid zijn oude werk momenteel niet kan doen, en dat er bij de werkgever ook geen ander geschikt werk is. Niet iedere medewerker zit te wachten op mijn begeleiding. Meewerken aan het 2e spoor zou uitgelegd kunnen worden alsof hij het ermee eens is dat terugkeren bij zijn eigen werkgever is uitgesloten. Het kost me dan aardig wat overredingskracht om uit te leggen dat een 2e spoortraject niet altijd betekent dat de weg terug naar het oude werk volledig afgesneden is. Dat het 2e spoor juist bedoeld is om geen enkele re-integratiekansen te missen.

Beter voor beiden

Toch is het overheersende gevoel in zo’n geval vaak: mijn werkgever wil van me af. En ik moet eerlijk toegeven; dat hoor ik ook regelmatig van werkgevers. Toch blijf ik werknemer én werkgever vertellen dat het voor allebei beter is als de wegen niet scheiden. De werknemer heeft in de loop der jaren rechten en voordelen opgebouwd, die hij in een andere baan kwijtraakt. Vaak gaat zo iemand er in een andere baan of uitkering in inkomen op achteruit. De werkgever is ook niet per se gebaat bij vertrek van de werknemer. Hij raakt een ervaren, goed ingewerkte kracht kwijt. De werknemer kan kennis en vaardigheden hebben, die op een andere manier waardevol kunnen zijn voor de organisatie.

 De werkgever is ook niet per se gebaat bij vertrek van de werknemer

Tweesporenbeleid

Veel werkgevers realiseren zich bovendien niet dat zij de kosten voor de WGA-uitkering, waar een werknemer na twee jaar ziekte recht op heeft, via de gedifferentieerde premie alsnog moeten betalen. Maximaal tien jaar lang! Mijn overtuiging is dan ook dat het 1e spoor – terugkeren naar het ‘oude’ bedrijf – niet te snel moet worden verlaten. Naast het onderzoek naar mogelijkheden op de arbeidsmarkt in het 2e spoor, moet de deur naar de eigen werkgever bij voorkeur op een kier blijven staan. Álle re-integratiekansen benutten – dat is het doel, zodat de werknemer uiteindelijk dáár werkt waar hij het beste tot z’n recht komt. Mijn ervaring is dat beide sporen prima naast elkaar gevolgd kunnen worden, om daarmee zowel voor werkgever als voor werknemer de beste oplossing te vinden.

+ berichten

Als arbeidsdeskundige zet ik graag mijn expertise en ervaring in om met werkgever én werknemer mee te denken over de mogelijkheden. Zo missen we geen enkele re-integratiekans.

Lees meer over