Ik druk op het cameraatje rechtsboven in mijn beeldscherm. Vandaag spreek ik mijnheer Moussaoui over de start van zijn re-integratietraject. In beeld verschijnt het verlegen lachende gezicht van een vrouw. Mevrouw Moussaoui legt mij uit dat zij haar man zal helpen bij het gesprek omdat hij nog niet zo goed Nederlands spreekt.
Ze rommelt even met de computer en dan heb ik ze opeens allebei in beeld. Keurig rechtop naast elkaar, aan de keukentafel zo te zien. Ik groet de vriendelijk knikkende man en vrijwel direct hopt er een klein meisje op zijn schoot. Twee springende staartjes benemen haar vader het zicht. Met priemende zwarte oogjes neemt de kleuter mij nieuwsgierig op. Ik zwaai even en vraag haar hoe oud ze is. Maar zo snel ze is verschenen, is ze ook weer weg. Leyla is twee jaar, zegt haar moeder verontschuldigend. Het meisje is slechthorend en binnenkort gaat ze voor het eerst naar een speciale voorschool.
Hoe ging het?
Als de intake is afgelopen, kijk ik om mij heen. Vandaag werk ik op kantoor, samen met één collega. Sinds de Corona-uitbraak heb ik pas vier keer hier gewerkt. Vanuit de andere ruimte steekt mijn enige collega van vandaag haar hoofd door de deuropening. Zelf beëindigt ze ook net een videogesprek. Hoe ging het bij jou? vraagt ze. Ik vertel haar dat mijn intakegesprek goed ging, heel goed zelfs. Ze knikt. Dat videobellen met cliënten is zo gek nog niet, daar zijn we het over eens. Het werkt efficiënt, we hoeven niet voor iedere afspraak in de auto te springen. De angst die we aanvankelijk hadden dat het ‘persoonlijke’ zou verdwijnen, lijkt ongegrond. Een opluchting, want die persoonlijke aanpak zit diep in ons dna.
Verantwoorde dienstverlening
Nu de maatregelen vanuit de overheid verder zijn versoepeld en het ‘normale’ leven enigszins weer op gang komt, ontstaan ook vragen. Hoe kunnen we een goede dienstverlening blijven geven die aansluit bij onze kernwaarden en tegelijk veilig en verantwoord is? Vanuit Nieuwe Koers zijn we hier de afgelopen tijd druk mee bezig geweest. Op basis van de richtlijnen van het RIVM, hebben we een Corona-plan gemaakt. We troffen maatregelen in de manier waarop en hoe vaak we klanten gaan spreken. We blijven nog wat langer vanuit huis werken en gaan zo nodig (video)bellen met onze klanten. We kunnen ook weer voorzichtig mensen ontvangen bij ons op kantoor. Gelukkig, want soms is het gewoon prettiger om elkaar persoonlijk te kunnen spreken en zien. We hebben op kantoor belijningen uitgezet en instructies opgehangen om aan de anderhalve meter richtlijn te voldoen en ook zijn er voldoende desinfecterende middelen aanwezig.
Tot wanneer deze maatregelen gelden? In ieder geval totdat het weer veilig is. Dat kan dus best nog even duren. Het nieuwe normaal betekent waarschijnlijk zelfs dat sommige dingen blijvend zullen veranderen. Dat is even slikken, maar we redden het wel. Want wat sowieso NIET zal veranderen is het ‘normaal’ waar wij al zo lang voor staan: onze persoonlijke aanpak en het leveren van maatwerk in onze trajecten.
Ik haal altijd veel plezier uit het gezamenlijk uitzoeken waar de kansen en mogelijkheden liggen bij het vinden van leuk werk. Ik ben ervan overtuigd dat als je werk doet wat je leuk vindt en bij je past dat je dit heel lang vol kunt houden.
